Dit wordt er
eentje om nooit te vergeten. En dat
bedoel ik niet negatief noch positief.
Door de coronacrisis ziet onze zomer er gewoon anders uit.
Onze Italië reis
besloten we te annuleren. Met alle
corona voorschriften leek het ons niet opportuun om te gaan city trippen naar
het land dat toch wel heel hard werd getroffen door het virus. Maar de start van de reis besloten we toch te
doen! We gingen gedurende enkele dagen
naar Schaffhausen. Het gezellige
zwitserse stadje waar we ooit 2 jaar woonden.
Het was absoluut leuk om er terug rond te wandelen. Maar het voelde toch anders. Er was veel veranderd, er waren geen bekende
gezichten meer en het voelde niet meer als thuis aan. Kortom, ik was er minder door geëmotioneerd
dan ik eigenlijk verwacht had. Je krijgt
een leuke impressie van onze mini-vakantie door ons Youtube filmpje.
Inmiddels zijn we
halverwege de grote vakantie. Augustus
staat voor de deur en ik weet eigenlijk niet goed wat te verwachten. We maakten geen plannen en zien wel wat er op
ons afkomt. Mijn grootste uitdaging is
het leven in het hier en nu. Ik worstel
namelijk met het probleem dat ik voortdurend aan de toekomst denk, hier naartoe
leef en mijn leven ernaar plan. Dit is
geen goed idee voor mij. Want op
professioneel vlak sta ik opnieuw voor het grote onbekende. Dit overspoelt me voortdurend met
angstgevoelens. En ik moet mezelf er
voortdurend aan herinneren dat ik moet leren genieten van de kleine dingen en
van de dag waar ik me in bevind. Want
als je het gehele plaatje bekijkt zit 2/3 van mijn loopbaan er reeds op. Het grootste deel hiervan zou ik het liefst
helemaal uitwissen. Daarom hoop ik zo hard
dat het laatste deel het allerbeste wordt…
Groetjes, Natascha
